Księga Rodzaju 6

 

1.   Gdy ludzie zaczęli mnożyć się na ziemi i rodziły im się córki, 2. synowie Boga zobaczyli, że córki ludzkie są urodziwe, i brali siłą wszystkie, które im tylko wpadły w oko[1]. 3. Wtedy Jahwe pomyślał: „Nie będzie duch mój ożywiał człowieka bez końca. Człowiek jest istotą cielesną i jego życie ma trwać nie dłużej niż sto dwadzieścia lat”. 4. W tamtych czasach żyli na świecie olbrzymi, a także potem, gdy synowie Boga spali z córkami ludzkimi i rodziły im one dzieci. To byli owi bohaterowie, zażywający wielkiej sławy w dawnych wiekach.

5. Jahwe zobaczył, że nieprawość ludzi zamieszkujących świat jest wielka i ciągle są oni skłonni tylko do złego. 6. Wtedy pożałował, że ich stworzył, i czuł w sercu gorycz. 7. „Zgładzę ze świata ludzi, których stworzyłem ‒ postanowił. ‒ Zgładzę też zwierzęta, a nawet drobne stworzenia żyjące w trawie i ptactwo, bo żałuję, żem je stworzył”. 8. Jeden tylko Noe podobał się Bogu.

9. A oto historia Noego. Noe nie był taki, jak ludzie jego pokolenia, bo był prawym i nieskazitelnym człowiekiem[2]. Bóg przypuścił go przeto do poufa łości. 10. Noe spłodził trzech synów: Szema, Chama i Jafeta. 11. Na ziemi szerzyły się wtedy zepsucie i bezprawie, które się Bogu nie podobały. 12. Gdy zobaczył Bóg, że świat pogrążył się w zepsuciu, bo wszystkie zamieszkujące go żywe stworzenia popadły w nieprawość,13. rzekł do Noego: „Zgładzę wszystkie żywe stworzenia, bo przez   nie na świecie szerzy się nieprawość. Dlatego właśnie wytępię je


 z ziemi[3]. 14. Ale ty zbij sobie skrzynię z desek cedrowych i niech będzie w niej wiele przegród na trzech pokładach[4]. Wysmaruj skrzynię smołą w środku i na zewnątrz. 15. Ma ona być długa na sto pięćdziesiąt metrów, szeroka na dwadzieścia pięć metrów, wysoka na piętnaście metrów. 16. Ma mieć u góry świetlik, a wejście z boku, jak korab[5]. 17. Bo sprowadzę na ziemię potop, aby wytępić spod nieba wszystkie żywe stworzenia. Wymrze wszystko, co żyje  na ziemi. 18. Ale z tobą zawieram przymierze. Wejdziecie do korabia ty, twoi synowie i wasze żony. 19. Wpuścisz też do korabia po parze, to znaczy samca i samicę, z każdego gatunku zwierząt dzikich, 20. ptaków, zwierząt gospodarskich i drobnych stworzeń żyjących w trawie. Wejdą do ciebie do korabia po parze i tym sposobem wszystkie gatunki zwierząt przetrwają potop. 21. Ty zaś zgromadź u siebie wszystko, co nadaje się do jedzenia, żebyście się tym żywili ty i one”. 22. Noe zrobił wszystko dokładnie tak, jak mu przykazał Bóg.


[1] Interpretacja wg Dawida Kimchi.

[2] Interpretacja za Raszim i Rambanem.

[3] Wg targumu samarytańskiego (BHK). W hebr. „z ziemią”.

[4] Tekst przestawiony za sugestią BHS. W hebr. o trzech pokładach mowa w wersecie 16.

[5] Pomijam niezrozumiałe wyrażenie (por. przypisy w BHK i BHS).

Komentarze

  1. Paweł Jarosław Kamiński18 września 2023 22:54

    Panie Marku, mam uwagę do kwestii wizualnej pomieszczonych tekstów. Na przykład w Rdz 6 na samej górze ok. 10 linijek jest zbitych gęsto, a poniżej linijki nie są tak upakowane. Warto by ujednolicić odstępy pomiędzy wszystkimi linijkami; lepsza wizualnie (estetycznie i w lekturze) jest wersja mniej ścieśniona. W innych rozdziałach też pojawia się ten problem.

    OdpowiedzUsuń
  2. Paweł Jarosław Kamiński18 września 2023 22:55

    Ponadto w. 13 jest paskudnie rozbity graficznie, co utrudnia odbiór.

    OdpowiedzUsuń

Prześlij komentarz

Popularne posty z tego bloga

Księga Rodzaju 1

  Tydzień, w którym Bóg stworzył świat 1. Na początku, gdy Bóg zaczął [1]  stwarzać niebo i ziemię, 2. na ziemi panowało pomieszanie z poplątaniem. Ciemność spowijała ocean [2], a duch Boży unosił się ponad wodami. 3. „Niechaj powstanie [3] światło” ‒ rzekł Bóg i powstało światło. 4. Bóg ujrzał,  że światło jest dobre, oddzielił więc światło od ciemności. 5. Światło nazwał dniem, a ciemność nazwał nocą. Wtedy zapadł [4]  wieczór, a po nocy wstał poranek. To była niedziela [5]. 6. I rzekł Bóg: „Niech powstanie sklepienie w toni wodnej i podzieli wodę na dwoje”. 7. I zbudował Bóg sklepienie. Tak oddzielił wodę, która była pod sklepieniem, od wody nad sklepieniem. I tak zostało. 8. Sklepienie nazwał Bóg niebem. Wtedy zapadł wieczór, a po nocy wstał poranek. To był poniedziałek. 9. I rzekł Bóg: „Niechaj woda pod niebem zbierze się w jedno miejsce i niech się ukaże ląd [6]”. I tak się stało. 10. Ląd nazwał Bóg ziemią, a zbiorniki [7] wodne na zwał morzami. I widział, że...
Czytaj więcej

Księga Rodzaju 2

  1. Tak ukończone zostały niebo i ziemia, i całe urządzenie świata. 2. Dokończył Bóg swego dzieła w piątek[1], a w sobotę odpoczął po całej pracy, którą wykonał. 3. Pobłogosławił Bóg sobotę i uznał ją za dzień świąteczny[2], bo w tym dniu odpoczął po całej pracy, którą był wykonał, stwarzając świat[3]. 4. To były pradzieje nieba i ziemi, czyli historia ich stworzenia[4]. Rajski ogród, stworzenie ludzi Gdy Jahwe, Bóg, stworzył ziemię i niebo, 5. na ziemi nie było jeszcze żadnych zarośli ani nie wyrosła jeszcze trawa, bo Bóg Jahwe nie spuścił na ziemię deszczu, i nie było też ludzi, którzy by uprawiali ziemię. 6. Tylko wyziewy dobywały się z ziemi i zwilżały ją całą z wierzchu. 7. Wtedy ulepił[5] Jahwe człowieka z garści ziemi[6], przez nos wtłoczył w jego ciało życiodajne powietrze, i tak człowiek stał się żywym stwo rzeniem. 8. Potem w Raju[7], na wschodzie, Jahwe zasadził ogród i tam osiedlił[8] człowieka, którego ulepił. 9. Na glebie ogrodu wyhodował Jahwe wszystkie piękne dr...
Czytaj więcej